Üç sözden fazla değil bütün ömrüm, üç söz:  Hamdım, piştim, yandım.  Hz. Mevlâna

• HAMDIM 3

7.

İçimdeki toprak kıraçlaştı bir susuz yazdı mevsimler

Ezeli bir bozkır çığlığı gibiydi estikçe karayel

Burada masallar bile hüsranla biterdi

Gökten üç elma yerine üç kâbus düştü

“Bir ayrılık bir yoksulluk bir ölüm” diye büyüdü çocuklar

Öksüz yalnızlığıma göz kırptı uzak yıldızlar

Raviler anlattı ardıca yaslanıp söylediğim öyküyü

Cengiz’in savaşçıları kılıçlarını kırdı veda türküsü eşliğinde

Getirsin keşkülünü üç abdal sevgiler toplayalım

8.

Bir müşrik muhalifiydi bütün gece ağlarken gözlerin

Ben suya düşen yıldızları topladım sana getirdim

Kusurum sadakatim midir, hangi kin barınır lisanında

Seninle dost olmak istedim söyle şimdi gerçek adını

Ben Mansur gittikten sonra üç gün bekledim hurma ağacının dibinde

Gözyaşım sel oldu zılgıt çektiler bu kanlı toyda

Mümkünü yok kalamam artık yüzümdeki melûl ifade ile

Üstelik seni de bırakamam barbarların içinde yapayalnız

Bırak ededursun Hurufiler geçmişin hafızasından geleceğin yorumunu

9.

Dedem bana aklın öncülüğünü miras bıraktı tembihleyerek

Defalarca anlattı önce güne bakan İbrahim’in kıssasını

Rahlesi ışıklarla dolup da taşardı Matüridi derken

Atının ayağının bile sürçmeden nasıl geçtiğini en sarp yerlerden

Akıl nimetini kullanmanın bir ilahi emir olduğunu ondan duydum

Gündelik akıldan geçip sezgi ve marifet arasından akl-ı selimi buldum

‘Müminin direği akıldır’ buyururken insanların seçilmişi

Fal oklarıyla yaraladılar bedenimi itiraz ettim diye Menat’a

İstimdat eyledim yeni hâl için aksakallı kocalardan

Ahmet URFALI
Eğitimci, eğitim Yöneticisi