Çalab’ım bir şâr yaratmış iki cihan ârasınde; 
Bakıcak di’dar görünür, o şâr’ın kenâresinde.

Nâgihan ol şâr’a vardım, anı ben yapılur gördüm; 
Ben dahi bile yapıldım, taş u toprak âresinde.

Şâkirdleri taş yonarlar yonup üstada sunarlar; 
Allah’ın adın anarlar, ol taşın her pâresinde.

Şehirden oklar atılır, gelir canlara batılır; 
Ârifler cânı satılır, o şâr’ın bâzâresinde.

Şâr dediğikleri gönüldür, ne alşidir ne cahildir; 
Âşıklar cânı sebildir, ol şârın kanâresinde.

Bu sözü Ârifl’er anlar, câhiller bilmeyip tanlar; 
Hacı Bayram kendi banlar, ol şâr’ın menâresinde.