“Ey bu toprak için Allah Allah diye bağırarak can verenlerin soyundan gelenler! Ey, dokuz asırdır Allah uğrunda gazâ edenlerin nesilleri!.. Körpe beyinleri yeni yeni uyanan yavrularımıza, bu kızıl düzenler ve dolanlarla, Tanrı’nın ne yolda tahayyül ettirildiğini görüyorsunuz. Aldanmayın. Maksat Türk cemiyetinin temel dayanaklarından biri olan Allah fikrini yıkmaktır. Allah düşüncesi, yurt ve millet sevgisi, ahlâk duygusu ve aile bağları yıkıldıktan sora geriye ne kalır? Her yabancı istilâyı kabule hazır, hayvanlaşmış bir yığın.”

*****

Prof.Dr. Nurullah ÇETİN[i]

Bugün 3 Mayıs Türkçüler Günü. Bu günün sahibi Hüseyin Nihal Atsız’dır. Bu vesileyle bir meseleye açıklık getirmek isterim. Nihal Atsız en çok ırkçılık ve İslam düşmanlığı konularında eleştirildi, ya da gündeme geldi. Aslında bu iki konunun dışında onun asıl kimliği, çok büyük bir tarihçi ve çok büyük bir Türk milliyetçisi oluşudur. Onu asıl tanımlayan özellik, Türk çocuklarında Türk milliyetçiliği bilincini uyandırmasıdır.

Yalnız ırkçılık ve İslam’la ilgili olarak zaman zaman kendi içinde çelişkilere düşen ve kendi çelişkilerini yine kendisi düzelten yazılar yazdı. Bazen “ırkçı bir Türkçü”, bazen de “milliyetçi bir Türkçü” olarak göründü. Bazen İslam, Kur’an, Hz. Muhammed karşıtı yazılar, bazen de bunları kabul edip benimseyen yazılar yazdı. O kendi içinde çelişkiler yaşarken aslında zaman zaman doğruya da ulaşmıştı. Onu okuyan Türk gençlerinin kafası karışmasın.

1.  Bizim için önemli olan yanlış “ırkçı Türkçü” görüşleri değil, doğru olan şu “milliyetçi Türkçü” görüşleridir. Türk gençleri onun şu vereceğim yaklaşımını esas alsın:

“Türk milleti bir bütün olduğu için Türkçülük ancak ve yalnız, bütün Türkleri içine alan bir milliyetçilik davasını ülkü edinir. Türkler ise Türk soyundan gelenlerle Türk soyundan gelmişler kadar Türkleşip kendini o soya bağlayan ve beyninde hiçbir yabancı ırk düşüncesi bulunmayan fertlerin topluluğudur.” (Ötüken dergisi, Şubat 1970, S.104)

Demek ki Türklük, sadece Türk doğanlardan oluşan bir topluluk değil, başka ırklara mensup olup da kendisini Türk kabul eden, Türklüğü bir milliyet kimliği olarak benimseyen herkesi kapsayan sosyolojik bir milliyet davasıdır.

2. Nihal Atsız İslam konusunda da bazı zamanlar kabul edilemez nitelikte yanlış değerlendirmeler yapmış olsa da zaman içinde doğru bir yaklaşıma da ulaştı. Türk çocukları onun İslam’la ilgili şu değerlendirmelerini esas alsınlar:

”Yirminci yüzyılda müsbet ilmin ve batı medeniyetinin ışığı altında, medenî milletlerin ve toplumların dine bütün varlıklarıyla sarılmış olduklarını görüyoruz. Çünkü Tanrı inancı ve dolayısıyla din, fert olarak da, millet olarak da vazgeçilmez mânevi ve ahlakî büyük bir dayanaktır. Bu sebeple, bugünkü Türk dünyasının dayandığı iki esaslı temelden birisini teşkil eden İslâm dininin, millî varlığımızın ayrılmaz bir parçası olduğuna inanıyoruz.” (Orkun dergisi, Şubat 1962, S.1)

“İnsanlar mizah ve şaka yapabilirler. Fakat bazı konular vardır ki onlar asla şakaya gelmez. Orada ciddi olmak insanlık borcudur. Bayrakla alay edemezsin. Millî tarihle alay edemezsin. Kur’an’ı mizah konusu yapamazsın. Aile namusunu hiçe sayamazsın. Bunlar millî mukaddesattandır (kutsallarımızdandır). Millî mukaddesatı olmayan millet, millet değil hayvan sürüsüdür.”(Ötüken dergisi, Nisan 1968, S.52)

Nihal Atsız’ın Allah’la alay eden bir kitapla ilgili yorumu önemlidir. Bir yazısında 1947 yılında Millî Eğitim Bakanlığının okullara, öğrencilere tavsiye ettiği Eflatun Cem Güney’in Nar Tanesi adlı kitabını eleştirir. Sözü Nihal Atsız’a bırakalım:

“Şimdi, tesadüfen, bu iyi niyetle derlenmiş ve Ankara Radyosu ile Millî Eğitim Bakanlığı âlet edilerek propagandası yapılmış olan kitabı şöyle bir karıştıralım. Dehşetten titremek, şaşkınlıktan bağırmamak ve bu sinsi propagandaya bilmiyerek âlet olanlara kızmamak sizin de, bu satırları okuyanların da bilmem elinizden gelecek midir? Bakın, kitabın 19’uncu sayfasından aldığım şu satırlara:

“Hey insan oğlu, insan oğlu! Sen Allah’ın bol, insanın kıt yerinde, geldin beni kurtardın. Seni sırtımda yedi yıl, yedi derya dolaştırsam gene hakkını ödeyemem. Veren Allah ne muradın varsa versin. Ama ne olur, ne olmaz. Allah’ın işine pek güvenilmez. Bazen kuyruğu ile oynar, bazen kulları ile…”

Görüyor musunuz “Bu toprağın masalları” diye körpe beyinlere akıtılan zehiri? Bu toprağın sahiplerinin en kutlu varlık diye tanıdıkları ve “Tek” bildikleri Allah bollaştırılarak kıymetten düşürülüyor. Sonra da kendisine itimad caiz olmayan bu Allah kuyruğu ile oynuyor.

Ey bu toprak için Allah Allah diye bağırarak can verenlerin soyundan gelenler! Ey, dokuz asırdır Allah uğrunda gazâ edenlerin nesilleri!.. Körpe beyinleri yeni yeni uyanan yavrularımıza, bu kızıl düzenler ve dolanlarla, Tanrı’nın ne yolda tahayyül ettirildiğini görüyorsunuz. Aldanmayın. Maksat Türk cemiyetinin temel dayanaklarından biri olan Allah fikrini yıkmaktır. Allah düşüncesi, yurt ve millet sevgisi, ahlâk duygusu ve aile bağları yıkıldıktan sora geriye ne kalır? Her yabancı istilâyı kabule hazır, hayvanlaşmış bir yığın.

Hiçbir Türk masalında Tanrıya saygısızlık edilemez. Hiçbir Türk köylüsü masal anlatırken Allah’ın kuyruklu olduğundan bahsedemez. Bundan dolayı masalı hazırlayan Eflâtun Cem de, Doğan Kardeş’in sahipleri olan Vedat Nedim ve Ankara Radyosu’nun meşhur Ayşe Ablası olan Sayın Bayan Neriman Hilâl de mes’uldür. Vedat Nedim eski bir komünist olduğu için Tanrı’yı inkâr etse bile her hafta Türk çocuklarına nazikâne öğütler veren Ayşe Abla’nın bunu yapmaması lâzım gelirdi.

Bizim elimizden yalnız ikaz geliyor. Türk ana babaları, eğer milliyetçi iseler, eğer Türk kalmak ve çocuklarını da Türk yetiştirmek istiyorlarsa uyanık bulunmalıdırlar, hem de çok uyanık…”

(Altın-Işık, 15 Mart 1947, C. 1, S. 3)

——————————-

[i] A.Ü. DTCF Öğretim Üyesi