TV’deki ve internet sayfalarındaki haberleri takip etmek için gide gide pek bir sebebimiz kalmadı. Hemen hepsi insan idrakini bir yüzeyselliğe mahkûm etmek ve köle bilincine dönüştürmek için kurgulanmış gibidir.

İnsan, TV’deki haberlere baktıkça olumsuzluk karşısında hiçbir duygu hissetmeyen bir duvar gibi olmaya başlar. Televizyonu sürekli açık duran birinin aslında odasındaki duvardan pek de bir farkı kalmamıştır.

Bu ülkede insanlar TV’nin karşısında huzursuzluk ve mutsuzluk biriktiriyorlar. Sanki bunlara çok ihtiyacımız varmış gibi… Televizyona ve internete bağlı yaşayan birinin mutlu olmasının pek de bir imkânı yoktur.

TV’deki sabah kuşağı programlarının içler acısı hâli malûm. Ben, bunların bu ülkeye ve her türden değerimize açık bir saldırı olduğunu düşünüyorum. O programlara müsaade eden, reyting uğruna insan ilişkilerindeki çarpıklığı zihinlere ve kalplere boca edenler Türk’ün hiçbir değerine saygı duymadıklarını, hatta düşman olduklarını böyle ilan ediyorlar. Bunların çokça izlendiği bir toplumda bir cinnet hâlinin hüküm sürdüğünü kabul etmede bir sakınca yoktur.

Bırakın artık bir şeyden de haberiniz olmasın. Bir olumsuz haberi de duymayın artık. TV’yi kapatın. Bir müddet de açmayın. TV’yi ve interneti kapatmak bir yerde huzura açılmak demektir. Bunlar yerine yürüyüş yapın, kitap okuyun, sevdiğiniz birini ziyaret edin, yakınlarınızı arayın, ibadet edin. Hayat böyle güzelleşir. Hem o vakit, işimize yaramayan çöp gibi onca malûmat için gönlümüzü ve ruhumuzu boş yere ihmal ettiğimizi de anlamaya başlayacağız.